Segafredo to marka kawy premium, która istnieje od 1933 roku, kiedy została założona przez rodzinę De Martin w Turynie we Włoszech. Z biegiem lat Segafredo wyrosło na międzynarodową firmę zatrudniającą ponad 1700 pracowników i biura w ponad 50 krajach na całym świecie.
Ale co sprawia, że marka jest tak wyjątkowa?
Cóż, po pierwsze, wszystkie ziarna używane do produkcji kawa Segafredo mają certyfikat Rainforest Alliance, co oznacza, że były uprawiane w sposób zrównoważony, który chroni przyrodę i wspiera lokalne społeczności. Oprócz samej kawy Segafredo produkuje również wiele innych produktów, w tym herbaty, ciastka, czekoladki i wiele innych – wszystkie z nich są wykonane w 100% z ziaren lub ryżu z certyfikatem Rainforest Alliance.
Ale pomimo zaangażowania w zrównoważony rozwój i jakość, Segafredo nadal jest marką przystępną cenowo. Ich kawy są dostarczane w wygodnych opakowaniach, które ułatwiają ich przechowywanie i używanie, a ich produkty są dostępne w wielu różnych punktach sprzedaży detalicznej, w tym w supermarketach, sklepach ogólnospożywczych, stacjach benzynowych, drogeriach i innych. Więc jeśli szukasz wspaniałej filiżanki kawy lub czegoś na przekąskę podczas pracy, Segafredo Cię obejmuje.
Historia założenia marki
Założyciel firmy, Antonio Segafredo, urodził się w Turynie w 1884 roku i rozpoczął karierę jako barista, gdy miał zaledwie 12 lat. Jego pasja do kawy poprowadziła go przez wiele różnych prac, zanim ostatecznie otworzył własną kawiarnię w Turynie w 1903 roku. W 1910 roku Antonio poślubił kobietę o imieniu Maria i para miała dwoje dzieci: Giuseppe (Joe) i Antoinette. Kiedy rozpoczęła się I wojna światowa, Antonio został zmuszony do zamknięcia swojej kawiarni z powodu braku klientów. Ale to nie przeszkodziło mu w realizacji marzenia o zrobieniu wspaniałej kawy – zamiast tego przeniósł się z rodziną do Nowego Jorku, gdzie mogli zarobić więcej, sprzedając kawę na stacji Port Columbus.
Podczas pracy na stacji Antonio zauważył, że wiele osób kupuje kawę od niejakiego Josepha Addisona Longleya. Tak więc pewnego dnia, w 1910 roku, Antonio postanowił złożyć wizytę panu Longleyowi i poprosić go o jego sekret. Według artykułu opublikowanego przez “The New York Times” w 1933 roku, mówi się, że kiedy Antonio przybył do biura pana Longleya, odkrył, że nie ma tam dostępnych krzeseł.